Er is alweer een enerverende week omgevlogen, dus tijd om mijn nieuwste avonturen weer aan het elektronische papier toe te vertrouwen!

Je zult het altijd zien: zodra je een keuze hebt gemaakt, lijkt het gras aan de overzijde opeens toch groener. Ik heb het nu over mijn beslissing om twee weken eerder terug te komen. Eergisteren heb ik namelijk mijn vliegticket voor 20 juli geannuleerd en een nieuw ticket geboekt voor woensdag de 4e. (ik heb het natuurlijk over figuurlijk gras, want hier in de wijde omgeving is groen gras verre van een pleonasme) Net nu dat allemaal geregeld is heb ik contact met een hele aardige andere au pair, de Poolse Anna, en lijkt het erop dat de kinderen me nu echt wel geaccepteerd hebben.

Afgelopen week was het een lichtelijk drama met de kinderen, dus het is maar goed dat ik nu pas mijn verhaal opschrijf. :p Irene had een stevige aanval van 'mamitis' (alleen mama is goed) en Fabián had geloof ik besloten nu maar eens de rol van lastpak te gaan spelen. Dat mondde uit in een bijzonder onplezante ervaring op donderdagavond. Fabián moest en zou zijn pyjama aantrekken, hoewel het pas half 6 was. Van mij moest hij zodoende gewone kleren aan. Daar begon het mee, en het eindigde met schreeuwen, gooien en slaan, en het ingrijpen van Ana en Ricardo. Gelukkig kalmeerde Fabián toen en ging het de rest van de avond wat beter. Vrijdagavond moest ik oppassen, omdat Ana en Ricardo samen uit eten gingen. Het eten was nogal rommelig, maar toen ik vervolgens La Increíble ¡pero cierto! historia de Caperucita Roja (Hoodwinked!)aanzette, ging het prima. Kinderen naar bed brengen blijft over het algemeen een lastig verhaal, maar zelfs dat verliep uiteindelijk redelijk gesmeerd.

Zaterdag moest ik vroeg op. Anna en ik zijn samen naar Madrid geweest om de Free Tour van New Europe te gaan doen. Echt aan te raden! Het is een gratis rondleiding van ongeveer 3 uur, langs alle bekende bezienswaardigheden. De gids was een leuke Madrileen die heel goed Engels sprak en een heleboel interessante, soms nogal gruwelijke, verhalen te vertellen had. Het was gruwelijk warm (bijna 40 graden) en ik ben dus ook heerlijk verbrand, maar het was echt gezellig! Anna en ik hebben voor de rondleiding eerst zelf nog wat rondgekeken (eerst op zoek naar een toilet, nog een hele opgaaf :p) en iets te eten gehaald bij een supermarkt. De eerste keer dat ik ooit een supermarkt in het centrum van een grote stad ben tegengekomen. Bij de rondleiding kregen we natuurlijk de Plaza Mayor (daar begon de tour) te zien, el Palacio Real, een stukje oude Moorse stadsmuur, een gigantische betonnen brug met een mooi verhaal erbij, en nog veel meer. Op de heenreis hadden we al een probleem met onze respectievelijke vervoersbewijzen (beiden deden het niet), en op de terugweg bleek mijn prachtige oranje Abono Joven nog altijd niet goed te werken, en ook Anna's kaartje niet geldig te zijn. Maar het kwam allemaal goed na wat hulp van een van de vele Spanjaarden die geen woord Engels spreken. :p Ik weet niet of ik het al eerder heb gezegd, maar het metrosysteem in Madrid is heel goed geregeld. De kaartjesmachines kunnen wonder boven wonder ook in het Engels worden ingesteld, er zijn veel haltes en alles wijst zich eigenlijk voor zich. Echt perfect! Eind van de middag waren we dan terug in Sevilla la Nueva. Vanzelfsprekend zou ik weer bijna 2 uur mogen wachten op mijn bus naar V.d.P., maar dat was gelukkig niet nodig, want Ana kon me ophalen. :) Eenmaal thuis ben ik eerst een beetje bijgekomen, waarna we gingen eten. Paco was er met zijn zus, een superaardige vrouw, die haar van mishandeling geredde hazewindhond had meegenomen. Ze wilde laten zien hoe mooi haar hond kon rennen, dus hebben we met de kinderen door de tuin lopen rennen, met de hond erachteraan. :p Het was een schitterende avond: helder, met fonkelende sterren en een stralende maan. Ik voelde me even heel gelukkig, leunend op de balustrade van het terras met een bakje ijs in mijn hand, kijkend naar die lucht. :) Ricardo vertelde dat het San Juan was, een feest voor de langste dag van het jaar. Vooral in het zuiden van Spanje springen ze dan over vuren. Paco was daar heel goed in, volgens zijn zus. Vervolgens won Spanje ook nog de voetbalwedstrijd tegen Frankrijk met 2-0. De avond kon niet meer stuk! Al brengt het Fabián wel in een lastig parket. Hij is namelijk groot fan van Christiano Ronaldo, die voor Portugal speelt. En ja, nu moeten Portugal en Spanje tegen elkaar. Dan zal hij de keuze moeten maken: Christiano o España, wreef zijn vader hem vanochtend onder de neus. :p

Vanochtend werd ik pas wakker om 11 uur na heerlijke dromen. Aan het ontbijt maakte Fabián mijn dag goed door als antwoord op de vraag wat hij dan wilde doen in de vakantie als hij niet mee wilde naar Stockholm, te antwoorden dat hij thuis wilde blijven 'con Mariëlle'. Ah... Gisteren was Irene ook al even een reden voor een grote glimlach door dolblij mijn naam te roepen toen ik terugkwam uit Madrid. En Ainhoa die me een knuffel kwam geven voor ik naar bed ging. Dan merk je toch dat kinderen gewoon ook de tijd nodig hebben om aan je te wennen. Ze worden echt niet opeens engeltjes, maar hierdoor kun je de vervelende gebeurtenissen wel een stuk beter hebben.

Komende week ga ik nog even flink genieten van mijn laatste volle week hier. Ik houd jullie op de hoogte! Ik zal ook een paar nieuwe foto's van Madrid toevoegen.

Un abrazo!

Mariëlle