De afgelopen tijd is er een van pieken en dalen geweest.

Ik zal eerst al mijn gal spuwen, dan heb ik de rest van het blog om alle leuke, mooie en schattige dingen aan de man te brengen.

Vorige week doemde het Visprobleem op. Met hoofdletter ja. Al vanaf mijn besluit om naar Spanje te vertrekken vreesde ik het Spaanse voedsel. Zoals jullie vast weten is een van de hoofdbestanddelen van het nationale dieet vis. Nu zit ik nabij Madrid, dus heb ik het beter getroffen dan aan de zuidkust, maar ook in Madrid eet men heel regelmatig vis. Van tevoren aangegeven aan Ana en Ricardo dat ik 'not very fond of fish' ben. Dat hielp de eerste twee weken, maar toen kwamen toch echt de hele vissen (inclusief kop met ogen en vel en ingewanden en andere walgelijkheden) op tafel. Nou, Ricardo en Paco hebben zich rot gelachen om mijn vieze gezichten. Ana vond het Niet Leuk. Ook met hoofdletters. Uiteindelijk ontwikkelde dit zich in een nogal serieuze bekoeling (of liever be-ijzing) van de relatie tussen Ana en mij. De combinatie van dit, mijn heimwee naar Nederland, de pittige taak van het zorgen voor drie kinderen en het maar niet slagen van contact tussen mij en andere au pairs, maakten dat ik even met het idee speelde de handdoek maar in de ring te gooien. Dat was het moment waarop ik besloot Laura Martín van Servihogar, de au pair agency hier, een mailtje te sturen met de ontstane situatie. Ze reageerde heel prompt en eigenlijk kwam alles daarna goed.Ana had een gesprek met Laura, die mij weer belde en vertelde dat mijn gastgezin nog steeds heel tevreden was en dat we het wel zouden oplossen. Vervolgens kwam Ana die dag thuis met een paar zakken van McDonalds. Echt superlief! Ze had onthouden dat ik, toen we samen in Madrid waren mijn tweede weekend hier, half voor de grap tegen haar had gezegd dat McDonalds toch echt beter was dan broodjes inktvisring, de lokale delicatesse. Dus we aten samen een bakje patat, een Big Mac en een lekker ijsje weg op de veranda. Later die middag haalden we de kinderen van school en gingen we naar een vriendinnetje van Ainhoa, die ook een au pair heeft. Het ging om een Duits meisje dat hier al 10 maanden woont, Tina. Ze is wel aardig, maar jammer genoeg lijkt ze, net als de andere au pairs die ik heb proberen te bereiken, niet zo happig op contact. Ze heeft natuurlijk ook al een grote vriendenkring opgebouwd. Maar het was leuk om in ieder geval die middag even wat te kunnen kletsen met een andere au pair. :)

Het daaropvolgende weekend was een tikkeltje saai, gezien ik voornamelijk op mijn kamer zat. Zondagmiddag hebben we echter met het hele gezin Moulin Rouge gekeken, in het Spaans met Engelse ondertitels, en dat was gezellig!

Maandag kreeg ik van Ana te horen dat ik mijn transportkaart moest gaan ophalen in Sevilla la Nueva. Mijn hart zonk onmiddellijk in mijn schoenen. O help, in mijn eentje naar een winkel om naar iets te vragen, terwijl men geen Engels verstaat, en dan ook nog met de bus! Ik gilde duidelijk voor ik geknepen werd, want de bus bleek heel simpel nu ik al een kaartje had en in de winkel herkenden ze me meteen. Nu kan ik dus in de wijde omgeving met het hele Openbaar Vervoer reizen. Daar ga ik ook wel gebruik van maken, al is het alleen al om naar Sevilla la Nueva te gaan, naar de Mercadona (supermarkt) daar. Ze hebben namelijk verrukkelijk ijs: een leeggeschraapte vrucht die opgevuld is met ijs in de smaak van het betreffende fruit, bijvoorbeeld meloen of citroen. Degenen die mij kennen weten dat zo'n verleiding te groot voor me is :p.

Dit weekend is het mijn bedoeling om naar Madrid te gaan. De reis ernaartoe is inmiddels gelukkig geen obstakel meer. Alleen nog hopen dat ik toch nog een andere au pair mee krijg. Ach, en anders ga ik gewoon samen met mijn fotocamera genieten!

Maandag ben ik ook voor de eerste keer sinds ik hier ben in het zwembad gedoken, met ware heldenmoed. :p Het water is namelijk tamelijk koud. Toen ik er eenmaal door was, was het echt heerlijk! Dat ga ik zeker vaker doen! Het is ook nog eens goed voor de lijn en de conditie, nu hardlopen er niet echt in zit in de hitte hier.

Gisteren heb ik schandelijk genoeg eigenlijk de hele dag geslapen. Ik was erg moe door het zorgen voor de kinderen en het late slapengaan steeds, had geen wekker gezet en werd zodoende pas om 2 uur 's middags wakker! Nou ja, wel weer lekker bijgeslapen op die manier :p. Ook werd ik gisteren gebeld door Laura Martín. Ze vroeg zich af hoe het nu ging. Heel fijn dat de organisatie hier echt zijn best voor je doet en betrokken is! Toen ze hoorde dat ik nog wel een beetje een huismus ben, stelde ze voor om mijn e-mailadres door te geven aan een gezin in Madrid dat zijn au pair is kwijtgeraakt. De oudste dochter van dat gezin, die net als ik 19 is, wil graag het niveau van haar Engels verbeteren en wellicht dat we een wisselwerking kunnen ontwikkelen. Ik leer haar Engels, zij leert mij Spaans. Dat zou wel heel fijn zijn, sla ik een hele hoop vliegen in één klap! Toen de kinderen thuiskwamen heb ik met Ainhoa aan haar Engels gewerkt. Dat was echt heel leuk! Lesgeven is geloof ik wel waar mijn hart ligt. Het gaf toch een kick toen ze trots aan haar ouders ging vertellen dat ze de 'números ordinales' (rangtelwoorden) nu kende! :D

Vandaag ben ik begonnen met een nieuwe methode om mijn Spaans te verbeteren. Fabián heeft een heel mooi boek in zijn kast staan: Un cuento para cada dia (een sprookje voor elke dag). Daar staat voor elke dag van het jaar een (deel van een) sprookje in. Gisteren ben ik begonnen met het verhaaltje voor vijf juni. Het is alleen in het Spaans en ik moet het in het Engels vertellen. Dat was wel lastig, want dan moest ik in feite on the spot vertalen. Dat ging niet, dus zojuist heb ik het verhaaltje voor vandaag zitten vertalen. Heel leuk om te doen, dus zeker een nieuwe bezigheid voor me!

Nou, jullie zijn zo langzamerhand weer helemaal up-to-date, dus:

hasta luego!

Mariëlle