Queridos todos (beste allemaal),

het zinnetje in de titel behoorde al snel tot mijn tot nu toe opgepikte Spaanse vocabulaire. Irene, het jongste meisje, is namelijk een echte bengel en deinst er niet voor terug het hele arsenaal dat een 2-jarige ter beschikking heeft om haar zin te krijgen te gebruiken (denk aan oorverdovend krijsen, slaan, huilen, enz. enz.). Qué quieres (wat wil je?) en qué te pasa (wat is er aan de hand?) zijn de gewoonlijke reacties. Eerlijk is eerlijk, ze werken beter dan 'What's the matter?, What do you want?'. Maar inmiddels is het vast duidelijk dat ik met Irene het meest te stellen heb.

Er zijn nu drie werkdagen om. Maandag en woensdag moesten de kinderen naar school, op dinsdag waren ze vrij wegens een Madrileens feest. Hoewel het feest alleen gevierd wordt in Madrid zelf, gaan de scholen ervan uit dat alle ouders in Madrid werken en vrij zijn, dus dat de kinderen ook een dagje vrij verdienen. Ricardo moest echter gewoon werken en Ana moest naar hun tweede huis in de bergen (ze verhuren het in de vakantie, iemand interesse? :p). Zodoende heb ik de hele dag op het trio gepast. Respect voor alle ouders hoor! Het is tot nu toe heel leuk hier in Spanje en ik ga zeker genieten van de komende tijd, maar ik zal ook blij zijn als ik geen schreeuwende, schoppende kinderen meer in bad hoef te doen (Irene), kinderen van de rug van een ander hoef af te trekken met de woorden 'nee, dat is niet van jou' (Irene) en ze met moeite uit bed krijg gepeuterd (Ainhoa en Fabian). Mochten jullie hiervan het verkeerde beeld van Irene krijgen, ze is ook echt heel schattig. Geregeld komt ze naar me toe en moet ik mee om een verhaaltje 'voor te lezen', Lopita de schildpad te zien eten of haar door de lucht te slingeren. Als ze je aankijkt met die donkere ogen, haar hoofd een beetje schuin, dan ben je het feit dat ze zojuist de grond heeft bewaterd al snel weer vergeten. Gelukkig maar, dat is vast hoe ouders hun kinderen overleven! :p

Maar goed, een kort verslag van afgelopen dagen. Op schooldagen zoals maandag en woensdag sta ik op rond half acht en help ik Ricardo om de kinderen aan te kleden en van een ontbijt te voorzien (een paar cakjes en een beker melk meestal). Zodra ze naar school zijn ruim ik hun kamers op. Daarna ben ik vrij tot een uur of vijf. Als ze thuiskomen help ik ze omkleden en huiswerk maken (Ainhoa), speel ik met ze, doe ik ze in bad, en help ik Ana en Ricardo met de tafel dekken. Na het eten poetsen de kinderen hun tanden en gaan ze met pijn en moeite naar bed. Over het algemeen werk ik doordeweeks dus van 8:00 tot 9:00 en van 17:00 tot 22:00. Overdag leer ik dan Spaans, lees ik, surf ik over het internet, wandel ik een beetje door de buurt, kortom lummel ik rondom het huis.Als Ainhoa, Fabian en Irene geen school hebben help ik Ana en Ricardo de hele dag een beetje. Ik neem de kinderen mee naar het park, kijk televisie met ze (de arme kinders moeten het zo nu en dan voor mij stellen met hun programma in het Engels).

Afgelopen zondag heb ik ook contact met drie andere au pairs gezocht, twee Nederlandse en een Amerikaanse, en die waren allemaal enthousiast! Komende zaterdag ga ik met Alina, de Amerikaanse, Madrid bezichtigen door middel van een gratis rondleiding. Ik heb er echt zin in. :D Ana kan me wegbrengen, omdat Ainhoa ook naar Madrid moet. Ze is namelijk heel intelligent en volgt daarom een speciaal programma voor hoogbegaafde kinderen. Dan moet ik alleen nog uitvogelen hoe ik terugkom met het OV. Waarschijnlijk krijg ik volgende maand een pasje zodat ik onbeperkt hier in de omgeving met al het openbaar vervoer kan reizen. :) Dat is voor mij heel goedkoop (omdat ik een jongere ben) en Ana en Ricardo betalen het ook nog! Ricardo zei laatst dat dit wel een heel avontuur voor me moest zijn. Hij wist niet of hij zoiets zelf wel had aangedurfd ondanks zijn reislust. Vandaar dat ik het écht moest zeggen als ik iets nodig had of iets wilde vragen. Ana is al net zo bezorgd. Vanwege de voor mij rare eetroutine hier (een karig ontbijt, wat koekjes rond lunchtijd bij ons, een flinke maaltijd om drie uur, wat fruit rond vijf uur en dan een iets lichtere warme maaltijd rond negen uur) at ik namelijk om een uur negen wat cakjes en dan rond een uur of één weer, waarna ik dus pas rond negen uur 's avonds iets substantieels naar binnen kreeg. Goed voor de lijn, ik heb volgens de weegschaal hier al een paar kilo verloren, maar misschien iets minder gezond (al eet ik hier wel veel meer fruit en groente dan thuis, en minder chocola :p). Toen Ana erachter kwam, zei ze dan ook in rap Spaans dat ik morgen dit en dat echt moest eten, want anders zou ze me nog eens dood aantreffen in huis.

Nou, ik zie dat ik jullie alweer met een aardige lap tekst heb opgezadeld, dus ik zal de rest opsparen voor de volgende keer dat ik iets post. O, nog een ding: mocht je geïnteresseerd zijn, gisteren heb ik wat foto's geupload in het album 'Villanueva de Perales & omgeving'.

Bedankt nog voor jullie lieve reacties!

Adiós,

Mariëlle